ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥΛΟΥΜΗΣ
Ψυχίατρος Επιμελητής Α' στο Ψ.Ν.Α.
Τα αντιψυχωτικά είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στην φαρμακοθεραπεία αλλά και την εν γένει αντιμετώπιση της σχιζοφρένειας πρώιμης εμφάνισης (EOS, Early Onset Schizophrenia), αν και οι καλά επεξεργασμένες και μεθοδολογικά άρτιες μελέτες στην πληθυσμιακή αυτή ομάδα (για ευνόητους λόγους) ελλείπουν. Χρησιμοποιούνται τα κλασσικά αντιψυχωτικά (χαρακτηρίζονται από ισχυρό ή ασθενή αποκλεισμό των D2 υποδοχέων της ντοπαμίνης και διακρίνονται σε μεγάλης ή μικρής ισχύος, ανάλογα με την ισχύ της δέσμευσης των προαναφερθέντων υποδοχέων) και τα τελευταία χρόνια τα άτυπα αντιψυχωτικά. Τα τελευταία τείνουν με την πάροδο των ετών να εκτοπίσουν την χρήση των κλασσικών και λόγω αποτελεσματικότητας και λόγω ασφαλέστερου περιγράμματος ανεπιθύμητων ενεργειών.
Κατά την χρήση των αντιψυχωτικών στην αντιμετώπιση της σχιζοφρένειας πρώιμης εμφάνισης ενδιαφέρουν κυρίως η ασφάλεια (safety) και η ανεκτικότητα (tolerability). Ο παιδιατρικός πληθυσμός, σε σύγκριση με τους ενήλικες, είναι ιδιαίτερα ευπαθής στην ανάπτυξη πολλών ανεπιθύμητων ενεργειών, η εμφάνιση των οποίων επηρεάζει αρνητικά τη συμμόρφωση (compliance) με την θεραπευτική αγωγή (η συμμόρφωση στα παιδιά τείνει να είναι μικρότερη εκείνης των ενηλίκων, ενώ οι έφηβοι έχουν ιδιαίτερο κίνδυνο για πλημμελή συμμόρφωση και λόγω ζητημάτων ελέγχου από τους ενήλικες ή αμυντικών μηχανισμών, όπως η άρνηση και η εκδραμάτιση). Από πλευράς ανεπιθύμητων ενεργειών στην παιδική/εφηβική ηλικία προβληματίζουν τον ειδικό οι ακόλουθες: EPS και δυσκινησίες, καταστολή, αύξηση βάρους και αύξηση επιπέδων προλακτίνης. Θα σχολιασθούν διαφορές στα περιγράμματα ασφάλειας/αποτελεσματικότητας των διαφόρων αντιψυχωτικών σε παιδιατρικούς ασθενείς.
Πηγή: www.encephalos.gr